Anemija kod novorođenčadi
Anemija koja se javlja kod novorođenčadi može nastati pod uticajem više faktora.
– Povećan gubitak krvi:
- Krvarenje (fetalno, placentarno, traumatski porođaj, koagulacioni poremećaj),
- Kasno podvezivanje pupčane vrpce,
- Feto-fetalna transfuzija,
- Feto-maternalna transfuzija.
– Jatrogeni gubitak krvi (zbog uzimanja veće zapremine krvi od neophodne za laboratorijske analize)
– Povećana destrukcija eritrocita (imuna i neimuna hemolizna anemija, strukturni defekti eritrocitne membrane, enzimski defekti eritrocita, nedostatak vitamina E)
– Smanjeno stvaranje eritrocita ( urođena -Fanconi anemija, anemija zbog prematuriteta, ili stečena -infekcije parvovirusom B19, HIV infekcija, sifilis, nedostatak gvožđa)
Terapijski pristup anemijama novorođenčeta je veoma specifičan. Zasniva se na poznavanju tačnih uzročnih faktora i na definisanim normalnim vrednostima hematoloških parametara. Takođe, individualan je za svako dete.
Uključuje transfuzionu i medikamentoznu terapiju.
Odluka o primeni transfuzije se bazira na osnovu kliničkog stanja i laboratorijskih nalaza. Terapija je komponentna- supstituciona (daje se ono što nedostaje), puna krv daje se samo kod masivnog gubitka. Različit je pristup kod akutnog i hroničnog gubitka i kod dece male telesne mase.
Medikamentozna terapija obuhvata davanje eritropoetina, vit. E, B12, B6, C, A, folne kiseline, bakra i gvožđa. Terapiju gvožđem ne treba početi pre navršene četvrte nedelje postnatalnog života, a najkasnije kada dete udvostruči porođajnu težinu.
